1- از فرهنگ لغت انگلیسی به انگلیسی استفاده کنید
از لغت نامه هایی که معانی کلمات را به زبان مادری شما توضیح می دهند (لغت نامه های دو زبانه) استفاده نکنید. به جای آنها از فرهنگ لغت انگلیسی به انگلیسی استفاده کنید. لغت نامه هایی که معانی کلمات را به انگلیسی توضیح می دهند
وقتی شروع به استفاده از فرهنگ لغت انگلیسی به انگلیسی می کنید، ممکن است با این مشکل روبرو شوید:
شما کلمه ای را جستجو می کنید که آن را نمی شناسید.
تعریف کلمه A حاوی کلمات دیگری است که شما نمی دانید.
شما باید به دنبال معانی کلمات جدید باشید.
دلیل این مشکل این است که فرهنگ لغتی که شما استفاده می کنید خوب نیست؛ و کلمات دشوار را با کلمات ساده توضیح نمی دهد. اگر بیش از حد با این مشکل روبرو می شوید، باید یک فرهنگ لغت دیگر پیدا کنید.
من یک بار از یک برنامه فرهنگ لغت به نام WordWeb استفاده کردم. وحشتناک بود. هر وقت از آن استفاده می کردم، اغلب به مشکلی که در بالا اشاره کردم، بر می خوردم. بنابراین یک فرهنگ لغت دیگر پیدا کردم و از آن زمان تاکنون هیچ مشکلی نداشته ام. (در حال حاضر، من از the Oxford Dictionaries website برای جستجوی کلماتی که نمی دانم استفاده می کنم.)
مهارت شماره 1: روان صحبت کردن – استراتژی و فعالیت
سارا برای تمرین روان صحبت کردن باید تکنیک یا فعالیت هایی را پیدا کند. او می تواند خوب بنویسید، اما هنگام صحبت کردن مکث می کند و از این مسئله ناراضی است.
او تصمیم می گیرد یک روش روان صحبت کردن که در وب سایت ما پیدا کرده است را در مکالمات انگلیسی واقعی خود، امتحان کند. فعالیت به این صورت است که شما یک داستان، فیلم یا صدا پیدا می کنید آن را بررسی می کنید و سعی می کنید با صدای بلند درباره آن صحبت کنید. کلید تسلط، حداقل 3 بار تکرار کردن پاسخ شما است.
سارا به تماشای فیلم ها در یوتیوب علاقه دارد بنابراین یک کانال جالب با فیلم های برتر مانند فیلم زیر پیدا کرده است. او بعد از هر بخش فیلم را متوقف کرده و سعی می کند 3 بار درباره آن صحبت کند.
مهارت شماره 2: درک مطلب
برای تمرین درک مطلب، سارا نیاز به رونوشت صداها و زیر نویس فیلم ها دارد. او از نسخه های مکالمه های موجود ما استفاده می کند. هربار که نتواند صدا را کاملاً درک کند، آن را به عقب برگردانده و دوباره گوش می دهد.
مهارت شماره 3: واژگان
سارا سالها در کلاسهای آموزش زبان انگلیسی شرکت کرده است و اکنون بخوبی می داند واژگانی که آموخته با چیزی که انگلیسی زبانان آمریکایی در زندگی روزمره از آن استفاده می کنند متفاوت هستند.
در C++، امکان تغییر عملکرد عملگرها (برای انواع تعریف شده توسط کاربر) امکان پذیر است. در این آموزش، با پیاده سازی ویژگی های سربارگذاری عملگرها آشنا می شوید.
معنای عملگر همیشه برای انواع متغیرهای اساسی مثل int، float، double و غیره یکسان است. برای مثال: برای اضافه کردن دو عدد صحیح، عملگر + استفاده می شود.
با این حال، برای انواع تعریف شده توسط کاربر (مانند: اشیاء)، می توان عملگرها را به نحوی مجدد تعریف کنید. مثلا:
اگر دو شی از یک کلاس وجود داشته باشد که شامل متغیری از نوع string است، می توان عملگر + را دوباره تعریف و از آن برای ترکیب رشته ها استفاده کرد.
این ویژگی در برنامه نویسی C++ که برنامه نویس را قادر می سازد تعریف مجدد عملگر را انجام دهد، (برای اشیا کلاس) به عنوان سربارگذاری عملگر شناخته می شود.
می توان هر برنامه C++ را بدون دانستن و پیاده سازی مجدد عملگرها نوشت. با این حال، سربارگذاری عملگر توسط برنامه نویسان، برای ایجاد یک برنامه قابل درک استفاده می شود. مثلا
می توانید کد را اینطور جایگزین کنید:
calculation = add(multiply(a, b),divide(a, b));
به
calculation = (a*b)+(a/b);
برنامه زیر نمرات ۵ دانش آموز را با استفاده از تابع نمایش می دهد.
- #include
- using namespace std;
- void display(int marks[5]);
- int main()
- {
- int marks[5] = {88, 76, 90, 61, 69};
- display(marks);
- return 0;
- }
- void display(int m[5])
- {
- cout << “Displaying marks: “<< endl;
- for (int i = 0; i < 5; ++i)
- {
- cout << “Student “<< i + 1 <<“: “<< m[i] << endl;
- }
- }
خروجی
Displaying marks:
Student 1: 88
Student 2: 76
Student 3: 90
Student 4: 61
Student 5: 69
برای ارسال آرایه به تابع تنها نام آن استفاده می شود.
display(marks);
همچنین تفاوت را در هنگام ارسال آرایه به عنوان آرگومان به جای متغیر متوجه می شوید.
void display(int m[5]);
آرگومان marks در کد بالا نشان دهنده آدرس حافظه عنصر اول آرایه [۵]mark است.
و آرگومان عادی [۵]int m در تعریف تابع به int * m تبدیل می شود. این اشاره گر به همان آدرس اشاره شده توسط آرایه marks اشاره دارد.
اگرچه در تابع آرایه با نام [۵]m تعریف شده اما آرایه marks هنگام ارسال به جای آن می نشیند و تغییرات روی آن اعمال می شود.
ر C++ می توانید آرایه ای از نوع آرایه به نام آرایه چند بعدی ایجاد کنید. مثلا:
int x[3][4];
در اینجا x یک آرایه دو بعدی است و حداکثر ۱۲ عنصر را نگه می دارد.
می توانید این آرایه را به عنوان جدولی با ۳ ردیف و هر ردیف دارای ۴ ستون در نظر بگیرید که در زیر نشان داده شده است.
آرایه سه بعدی هم به شیوه ای مشابه عمل می کند. مثلا:
float x[2][4][3];
آرایه x می تواند حداکثر ۲۴ عنصر را نگه دارد. می توانید اینطور در نظر بگیرید که: هر یک از ۲ عنصر می تواند ۴ عنصر داشته باشد که در مجموع ۸ عنصر را تشکیل می دهد و هر یک از این عناصر می تواند ۳ عنصر داشته باشد. از این رو، مجموع عناصر آرایه ۲۴ تا است.